(Από δίσκο Καίτης Κουλλιά)
Αχ, ο μισεμός είναι καημός,
το κατευόδιο ζάλη
Αχ, και το «καλωσορίσατε», Μαρούλι,
είναι χαρά μεγάλη…
Αναστενάζω και πονώ,
θυμούμαι και δακρύζω,
Αχ, αλί από σένανε αγάπη μου, Μαρούλι,
στον κόσμο δεν ελπίζω…
Αχ, μαραίνομαι, μαραίνεται
και μένα η καρδιά μου,
Αχ, και δε θα ζήσω να σε δω, Μαρούλι,
ξανά στην αγκαλιά μου…
(Από δίσκο Μανώλη Κόττορου)
Αχ, ο μισεμός είναι καημός,
το κατευόδιο ζάλη
Αχ, και το «καλωσορίσατε», Μαρούλι,
είναι χαρά μεγάλη…
Αχ, η μηχανή ειν’ η μάνα μου,
η ρόδα (ειν’) η αδερφή μου,
Αχ, και στο κολαουζέρη μου, Μαρούλι,
κρέμεται η ζωή μου…
Για σένα βάζω φόρεμα,
για σε τραβώ μαρκούτσα,
Αχ, για σένα μου φορέσανε, Μαρούλι,
τα σιδερέ παπούτσια…
*κολαουζέρης: ο σύντροφος ναύτης που μένει πάνω στο καϊκι και τραβά το σφουγγάρι
φόρεμα: στολή δύτη
μαρκούτσα: σωλήνας που αναπνέει
σιδερέ: για βάρος