Εχθές το βράδυ πάλευε
με την βροχή τ’ αγέρι
και στην γωνιά τρεμόσβηνε
το φως του καντηλιού
κι ήρθε στο νου μου η στιγμή
του πρώτου μας φιλιού.
Με πήρανε τα κλάματα
και τα αναστενάγματα
και σαν τις στάλες της βροχής
εκύλαγε το δάκρυ
στο φτωχομαξιλάρι μου
για σένα παλληκάρι μου.
Ενώ στους τσίγκους η βροχή
και στα παράθυρά μου
το πρωτοβρόχι το ψιλό
ψιθύριζε σιγά
αντάμα σιγοκλαίγαμε
καμένη μου χαρά.
Με πήρανε τα κλάματα
και τα αναστενάγματα
και σαν τις στάλες της βροχής
εκύλαγε το δάκρυ
στο φτωχομαξιλάρι μου
για σένα παλληκάρι μου.
Ο πόνος μου μεγάλωνε
μέσα στην μοναξιά μου
γιατί έφυγες αγάπη μου
από την αγκαλιά μου
η θλίψη με τον πόνο μου
σχίζανε την καρδιά μου.
Με πήρανε τα κλάματα
και τα αναστενάγματα
και σαν τις στάλες της βροχής
εκύλαγε το δάκρυ
στο φτωχομαξιλάρι μου
για σένα παλληκάρι μου.