Eg vil ikkje glane mer på råskapen og hatet
fra en kosekrok i min og bankens hus
Eg vil ikkje hykle mer om sjarmen i en gate
der de arbeidsløse ruller seg i rus
Eg vil ikkje be' til Gud at kirken skal bli vår
Den har vært de andre sin i 1900 år
Eg vil ikkje vente
på at byen bryter sammen
på at køen stanser opp
på den siste oljeflammen
Eg vil ikkje vente
Eg vil ut og bygge nytt
Eg vil ha mange, mange med meg
Eg kan ikkje høre mer på små, frustrerte helter
når de skriker, slår og danser uten mål
Eg kan ikkje hjelpe de når velferdsstaten velter
og de sitter der med nerver utav stål
Å, eg skulle spilt med de til strømmen ble skrudd av
men å bli i byn ble som å grave egen grav
Eg vil ikkje vente
til vi alle permitteres
til vi blir et bombemål
til vi skal evakueres
Eg vil ikkje vente
Eg vil ut og bygge nytt
Eg vil ha mange, mange med meg.
Sangen om betongen e blitt en kjempeslager
Sangeren med grønt hår varte bare noen dager
Platedirektøren synger høyt fra sine hager:
Ja vi elsker punk
Bare le av de som dyrker kål og gulerøtter
bygger solpanel og starter kollektiv
Eg vil heller gråte over skjulte samfunnsstøtter
som har gitt opp alt og kastet bort et liv
Heller så et lite frø og vere idealist
enn å sitte blind og døv og sulte ihjel til sist
Eg vil ikkje vente
til de tar respekten fra oss
til vi får en ny tyrann
eller blindt og blodig kaos
Eg vil ikkje vente
Eg vil ut og bygge nytt
Eg vil ha mange, mange,
mange mange
mange mange med meg