Hanedar:
Zevaller saplanıyor bağrıma.
Yetiş Ya Râb, yetiş imdadıma.
Sensin tüm gönüllere ferahlık yağdıran,
Ne olur binbir umutla uyandır yarına.
Hem madem yazıdır dilin şifresi,
Ey risalem, sen elimde bir deşifresin.
Zaman, sır âleminin tek fihristesi.
Seni arayan yeter ki bir iz istesin.
Tekrar sana geleceğim, bir ölüp bir dirilip.
O vakit ne yazılır ne de bir şey silinir.
Tamamen söktüğünde zaman denen kilimi,
Zâtını perdesiz bir şekilde sevebilirim.
Vicdanım buz tutmuş, yüreğim bin derece.
Neredeyse harâreti seyyerâtı inletecek!
Denizlerin yanacağı bir gün gelecek!
O günü düşündüm dün gece de.
Ey ölüm; kes bileti, varayım canpâreme.
Seni bir an unutmak mı; hâşâ, daha neler?
Zâtının büyüklüğü sığmaz hayalhâneme
Dilim seni ilân eder her ilahî nağmede.
Gereğinden fazlasını yapmayada hazırım,
Çünkü; ömür boyu bir tek sen çekersin nazımı.
Kulların acziyle senin kapına dayanır.
Kalpler seni andıkça mutluluktan pay alır.
Sulhperver:
Gönlüme ferahlık ver ey Allah'ım,
Ne olur teskin et şu içimdeki heyelanı.
Vallahi bilmiyorum; sonu nereye varır?
Sensiz ettiğim şu seyerânın…
Ah bir kurtulabilsem şu hubb-u cahtan,
Zaif bedenim Cennet'i kucaklar.
Seninle yakınlaşır tüm uçsuz bucaklar.
Gidersen eğer; zulmette kalır bu can da.
Sen yoksan başıboş, herc-ü merc âlem.
Götür beni sevdiğime, uçur seccadem!
Ey ciğerimi dizayn eden ciğerpârem,
Yüzüm yok ama kapını çalmak tek çarem.
Garibem, bîkesem, zâifem.
Sanki bana düşman suretinde gördüğüm her taife.
Ruhum muhtaçken nihayet letaife,
Seni sordum ben gördüğüm her arife.
Şaire benzerim görünüşte.
Ne şairi ya hu nankörüm işte!
Kalbimin en gizli hatıratından haberdar.
Rabbim, herşeyi hakkıyla görür içten!
İnsan bu, daima en güzeli ister.
Ah asırlarda geçse üzerimizden,
Sana doymak bu dünyada mümkün olmadığından,
Ruhum haykırarak ebed ister.