Verse 1:
Bıktık olanlardan,
Dışarıdan bakan der ki kolay bunlar.
Fakat olay durmaz.
Burada işler böyle işler,
Dost dediğin fişleyip seni muhbir olur.
Ara ki bulasın konum.
Lafın arası geçirip lafı yapıyor gafı,
Son bir kez şaşırıp diyorum :
nasıl işin asılı ?
Zordu bunla yaşamak,
Kasıyor bütün aşama,
Kaçıyorsun koşarak,yok ki başka seçenek.
Bayağıdır ortalıkta yoktum.
Yoktu göresim sahte yüzleri,dram kaplı gözleri
Yollarım çıkmaz olanın ucunda kendisi,
İtiraf eder ben çekilmezin kendisiyim.
Bu farklı kurgunun içinde öğüt alamam.
Çünkü nasihat veren nasihat alan olamaz.
Anlamazlar dilinde tüy tükendi.
Sende çekip gittin artık zamanla zaman tükendi.
Nakarat:
Yine yoksun,Biri koptu,Biliyorsun,Yine yoksun.
Yine yoksun.
Verse 2:
Herşeyinde vardır elbet bir bedeli,
Mümkün olan neyse bitirmeden diyemezsin gidelim,
Güven biter.Özgüvenin aksine,
Bu satırlar ölümsüzüdür gerek yok ki daksile.
Şaheser yaratmak alır uzun zaman fakat bizler zamanı dar olanlarız.
Kısıtlı.
Yani hiçbirimiz başyapıt değiliz kısıtlı.
Doğarken ellerim ne renkti ben unuttum.
Arkadaşlar ölmez oğlum sen bir şair olursan.
Kaldıkça sen buralarda kalan onlar olurlar,
Eleştiren eleştirir,gün gelir de sorarlar,
Cehennemin dibinde buz tutanlar olurlar.
Kaçış yok,kader denen oyundan kaçış yok.
Elin kolun bağlı fitnelerle kapışıyoruz.
Her gün ayrı dogmalarla tanışıyoruz.
Kaçış yok.
Sevsen de sevmesen de malesef kaçış yok.
Nakarat:
Yine yoksun,Biri koptu,Biliyorsun,Yine yoksun.
Yine yoksun.