Είναι τα μάτια μου υγρά, τα ρούχα μου σκισμένα
Όποιος αγκάλιασε καημούς δεν ξέφυγε από μένα
Είναι τα φώτα δυνατά, τα μάτια μου δακρύζουν
Δεν ήταν πάντα δυνατό ότι βλέπουν να αγγίζουν.
Σ’ αυτή τη γειτονιά περνώ μετά από χρόνια
Σαν το Δεκέμβρη εμφανίζομαι και φέρνω πάλι χιόνια
Σ’ αυτή τη γειτονιά ο αέρας με πνίγει
Θέλω αντίο να της πω κι ας έχει ώρα φύγει.
Το σπίτι σου είναι φωτεινό, δε μοιάζει να λυπάται
Και κάπου εδώ η πριγκιπέσα μου που σίγουρα κοιμάται
Οι πόρτες όλες ανοιχτές κι ας ήρθανε τα χιόνια
Έπεσε η βασίλισσα και έμειναν μόνο πιόνια.
Άνεμε, δεν έχει μείνει στάλα αίμα στη καρδιά μου
Άνεμε, χώμα μυρίζει η αυγή
Χώμα μυρίζει η ψυχή και τα όνειρά μου.