Αν σ’ ακουμπήσω, θα σε γεμίσω σκόνη
και έχεις μια κράση που άλλο δε σηκώνει
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σε γνωρίσω
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σ’ αγαπήσω.
Αχ, θρυψαλάκι μου, αχ, θρυψαλάκι.
Δεν έχει πιο προσωπικό, μου `γινες δέρμα
δε οου φυλάω άλλο κακό, αυτό και τέρμα.
Αν σ’ ακουμπήσω, μπορεί και να σε σπάσω
μα αν το ζητήσεις, μπορώ και να σου μοιάσω
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σε γνωρίσω
σ’ έχουνε σπάσει πολλοί πριν σ’ αγαπήσω.
Αχ, θρυψαλάκι μου, αχ, θρυψαλάκι.
Δεν έχει πιο προσωπικό, μου `γινες δέρμα
δε σου φυλάω άλλο κακό, αυτό και τέρμα και τέρμα.