Έχω ώρες ώρες στο μυαλό
τόσα που δεν μπορώ να πω
ψάχνει στο δάκρυ μου να βγει
σαν μια σταγόνα στη βροχή
μοιάζουν οι λέξεις με κραυγές
κι ύστερα γίνονται σιωπές
λέω τα πάθη της ζωής
μα δε μ’ ακούει πια κανείς
Ο χρόνος θες κάποιες φορές
να ξαναγύριζε στο χθες
και κάποιες άλλες να χαθεί
κάθε λεπτό, κάθε στιγμή
τώρα να τρέξω προσπαθώ
από το χθες μου να σωθώ
μα εδώ και χρόνια η μοναξιά
μ’ ακολουθεί σαν τη σκιά
Έξω να βρέχει ο Θεός
μέσα μου ίδιος ο καιρός
να ψάχνω μια καινούρια αρχή
να μου στεγνώσει την ψυχή
από τα λάθη τα παλιά
που μου πλήγωσαν την καρδιά
τον εαυτό μου για να βρω
στο αδιέξοδο αυτό