Της Αλόννησου φεγγάρια
μες τα μάτια σου
μαχαιρώνουν παλληκάρια
τα γινάτια σου.
Με κοιτάς και χίλια ρόδα
μες τα χείλη σου
κράτα ανοιχτή την πόρτα
Μάη κι Απρίλη μου.
Ρ
Τα μαγικά σου σ’ αγαπώ
η νύχτα τα ζηλεύει
και πες μου πώς να κοιμηθώ
που η νύχτα με παιδεύει.
Της Χαλκιδικής γαλάζιο
μες το βλέμμα σου
έχεις δίκοπο σου λάζο
μες το αίμα μου.
Με κοιτάς και παραθύρια
μπρος ανοίγονται
αχ να γίνονταν αλήθεια
όσα γίνονται.