Το παραμύθι τέλειωσε και πάει
το τραγουδάκι σώπασε αργά,
και οι σκιές στους δρόμους μεγαλώνουν
και πιάτσα κάνουν κάτι γέρικα σκαριά.
Όταν γεμίζει, λένε, το φεγγάρι,
περίεργα και άγρια θα συμβούν,
πανσέληνο όμως έχει κάθε βράδυ
και οι φόβοι μου ξεχύνονται παντού.
Σαν τότε που πονέσαμε σ’ αγάπες που δεν φταίξαμε,
την έξοδο μπερδέψαμε και μπήκαμε ξανά,
τη μέρα μου την έσωσα και το τσιγάρο έκοψα,
τα λόγια μου τα στέρεψα, μα έκλαψα διπλά.
Και πάντα σαν βραδιάζει αναρωτιέμαι
τι θα συμβεί το επόμενο πρωί,
παιχνίδι που το παίζω τώρα χρόνια,
και πάντα εμένα βρίσκει νικητή.
Σε κληρωτίδα βάζουν τις ευχές μου
και τύχη πάντα μου εύχονται καλή,
ποιο όνειρο χαράμισα δεν ξέρω, ας είναι,
θα φανεί το επόμενο πρωί.
Όταν γεμίζει, λένε, το φεγγάρι,
περίεργα και άγρια θα συμβούν,
πανσέληνο όμως έχει κάθε βράδυ
και οι φόβοι μου ξεχύνονται παντού.