Να σας επώ τι έπαθα μια μέρα στο βαπόρι
οπού συν ταξιδεύαμε με μια γεροντοκόρη
πήγαινε βόλτα στα νησιά για να παραθερίσει
κι ο διάολος την έβαλε κοντά μου να καθίσει
το όνομα της το γλυκό το λέγαν Αλεξάνδρα
και μέχρι τώρα μου λεγε δεν είχε πάει μ’ άνδρα
κακώς της λέω έκανες κι απέμεινες στο ράφι
και άφησες αδούλευτο τέτοιο καλό χωράφι
άντρα μες το χωράφι μου μου λέει εγώ δε βάνω
και θα τ’ αφήσω αδούλευτο μέχρι που να πεθάνω
αν ήξερες την μυρωδιά του κρίνου Αλεξάνδρα
θα `χες μες το χωράφι σου μέρα και νύχτα άντρα
άμα σκεφτείς καμιά φορά να το καλλιεργήσεις
είμαι της λέω εργατικός και να με προτιμήσεις
ντρεπόντανε να πει το ναι και σε χαρτί μου γράφει
να πάω όποτε μπορώ να σκάψω το χωράφι
της λέω δε θα σκάβεται γιατί ’ναι καλοκαίρι
κι εφόσον ειν’ αδούλευτο θα θέμε κομπρεσέρι
έλα μου λέει μια βραδιά κι εγώ σε περιμένω
έχει πηγάδι με νερό και θα’ ναι ποτισμένο
πάω κι εγώ με τον κασμά να σκάψω το χωράφι
τέτοια δουλειά που έπαθα δεν είχα ξαναπάθει
αντί χωράφι αδούλευτο μπήκα σ’ ένα πιθάρι
κι έχασα μέσα τον κασμά μαζί με το στελιάρι
της άρεσε και ήθελε να της το σκάψω κι άλλο
μα ήθελε ένα κασμά ακόμα πιο μεγάλο
άμα σκεφτείς να παντρευτείς της λέω Αλεξάνδρα
ένα Κυπραίο γάδαρο να πα να πάρεις γι άντρα