Το μυαλό μου θολωμένο απ’ τα ψέματά σου
κι απ’ τη συμπεριφορά σου ψάχνομαι κι εγώ,
μια κουβέντα που δεν είπες, τελευταίο "γεια σου"
κι ένα θαύμα που δεν είδες, το `κανα εγώ.
Έτσι το γουστάρω, σαν ένα τσιγάρο
να σε σβήσω, εμένα για να βρω,
έτσι το γουστάρω και γραμμή θα πάρω
κι ούτε, κατά λάθος, να σε δω.
Τα ζητούμενα για σένα, τα `χες δεδομένα,
πάντα έβλεπες το τέρμα τόσο μακρινό,
κι όσα μάθαινες για μένα από τον καθένα,
κάναν την αγάπη, βάρκα στον ωκεανό.
Έτσι το γουστάρω, σαν ένα τσιγάρο
να σε σβήσω, εμένα για να βρω,
έτσι το γουστάρω και γραμμή θα πάρω
κι ούτε, κατά λάθος, να σε δω.
Όσα σου `δωσ’ η καρδιά μου τα `χεις κάνει πέρα,
γι’ αυτό έφυγα σαν σφαίρα, μη σε ξαναδώ,
τέρμα πια το άσπρο - μαύρο και η νύχτα - μέρα,
το στημένο σου παιχνίδι, τέλειωσε εδώ.
Έτσι το γουστάρω, σαν ένα τσιγάρο
να σε σβήσω, εμένα για να βρω,
έτσι το γουστάρω και γραμμή θα πάρω
κι ούτε, κατά λάθος, να σε δω.