Σε παραδέχομαι
εγώ που σου `λεγα
πως δε σ’ ανέχομαι
τώρα σε άκουσα,
κι έτσι σε δέχομαι,
σε παραδέχομαι...
Ώρες, ώρες απορώ μ’ αυτά που ζω.
Δεν ανεχόμουνα να σ’ έχω στο πλευρό μου,
δεν ανεχόμουνα μαζί σου να βρεθώ.
Δε σ’ ανεχόμουνα...
Μα γύρισες αντίθετα τα πράγματα
και πίστεψα πως γίνουν τέτοια θαύματα
χαλάλι σου καρδιά μου.
Σε παραδέχομαι
εγώ που σου `λεγα
πως δε σ’ ανέχομαι
τώρα σε άκουσα,
κι έτσι σε δέχομαι.
Πώς το κατόρθωσες αυτό;
Σε παραδέχομαι...
Κι αν θα σε χάσω, θα χαθώ
σ’ άκουσα και έρχομαι,
σε παραδέχομαι...
Ώρες, ώρες απορώ για όλα εγώ.
Δεν ανεχόμουνα να είσαι η ζωή μου,
δεν σ’ ανεχόμουνα και θύμωνα γι’ αυτό.
Δε σ’ ανεχόμουνα...