Τα βράδια καίνε σαν καρφιά το κύμα με δροσίζει
το σώμα μου μια πινελιά στη θάλασσα που αφρίζει
Τα μονοπάτια του μυαλού γαλάζιο πλημμυρίζει
κι από την άκρη τ’ουρανού το βλέμμα σου μ’αγγίζει
Πες μου ποιο χρώμα φοράς όταν χάνεσαι
πες μου πώς μοιάζει το φως της σιωπής
Πες μου πού πάνε οι ψυχές όταν φεύγουνε
κι αν είναι ο κόσμος αυτός μια στιγμή
Γλιστράς τις νύχτες σαν σκιά γλιστράς μεσ’το μυαλό μου
κι όποιο λιμάνι και να βρω μου κλέβεις τ’όνειρό μου
Τα μονοπάτια της ψυχής η εικόνα σου γεμίζει
κι από την άκρη αυτής της γης η αγάπη σου μ’αγγίζει