ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Στον ίδιο τούτονα καιρό, ήτονε κι ένας άλλος
άντρας καλός και φρόνιμος, και μερακλής μεγάλος.
Ετούτος ήτο Χρισθιανός, καλής σειριάς φυντάνι,
με τον αέρτα τσ’ αρχοδιάς άβγαινε στο μεϊντάνι.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Εικοσιδυό χρονώ ντελής, όμορφος κι αντρειωμένος
και με πολλά χαρίσματα τση φύσης προικισμένος.
Πάντα του ντρέτα επήγαινε κι όλο σωστά εκίνα
κι η γνώση με τη φρόνεψη τσι πράξεις του εκρίνα.
Ψηλός, βαθιά μελαχροινός, δαχτυλιδομεσάτος.
Μαλλιά και γένια κατσαρά, μουστάκι δαχτυλίδι
κι είχε και μάθια ολόμαυρα, σαν Γεναριού σκοτίδι.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Και τ’όνομα που του ’χανε από μικρού δοσμένο
ήτονε Γιάγκος, κι είχεν το ως τώρα τιμημένο.