Βρέχαμε στο δάκρυ το ψωμί μας,
πίναμε νερό απ’ το σταμνί.
Ήταν μια λαχτάρα η ζωή μας,
ήτανε η αγάπη μας αγνή.
Και τα σαββατόβραδα η χαρά δικιά μας.
"Πάρ’ το μεροκάματο", σου ’λεγα, "κυρά".
"Ρίξε κι ένα τάλιρο μες στον κουμπαρά μας,
θά ’ρθουν ώρες δύσκολες", μου λέγες κρυφά,
"ρίξε κι ένα τάλιρο μες στον κουμπαρά".
Έσταζε η παράγκα μας στις μπόρες,
τρέμαμε σαν φύλλα στο βοριά.
Και τις χειμωνιάτικες τις ώρες
θρόνιαζε η αγάπη στην καρδιά.
Και τα σαββατόβραδα η χαρά δικιά μας.
"Πάρ’ το μεροκάματο", σου ’λεγα, "κυρά".
"Ρίξε κι ένα τάλιρο μες στον κουμπαρά μας,
θά ’ρθουν ώρες δύσκολες", μου λέγες κρυφά,
"ρίξε κι ένα τάλιρο μες στον κουμπαρά".