Σμύρνη πού είχες εμορφιές
με πλούτη και με χάρη,
αχ Σμύρνη μου φιλόξενη
ήσουν κρυφό καμάρι.
Μπουνάρμπασι με τις ροδιές
κι εσύ αχ! Κοντζαγάκι,
πως να ξεχάσω τις δροσιές
και τ’ όμορφο νεράκι.
Μπουτζά, Μπουρνόβα, Κορδελιό,
με τ’ άνθη στολισμένα,
κι εσείς Βούρλα, Σεβντίκιοϊ,
που `σαστε ξακουσμένα.
Σμύρνη με τα περίχωρα,
ευλοημένη χώρα,
τα πλούτη σου και τα καλά
τα ρήμαξε η μπόρα.
Γεια σου Γεωργία μου, παραπονιάρα.