Μικρό το σπίτι και με νοίκι
μα η νύχτα, θε μου, της ανήκει
μεγάλη σαν ναός.
Φορεί λευκά μιας επετείου
πηγαίνει στην Καλλιδρομίου
κι η νύχτα παίρνει φως.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο, με βελόνι
και πρώην εραστές.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο και πληρώνει
λύτρα και δανειστές.
Ψάχνει τους φίλους της στον Άδη
τ’ αδέρφια της ζωής, το χάδι
και λόγια μαγικά.
Όλα του κόσμου να τ’ αλλάξει
να `ναι το δέρμα της μετάξι
τα όνειρα γλυκά.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο και πληρώνει
λύτρα και δανειστές.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
κρατάει σκήπτρο και βελόνι
και ψάχνει αγοραστές.
Πιστοί της αγοραίας κοίτης
προσεύχονται με το κορμί της
και φεύγουν σιωπηλοί.
Σε μια γωνιά κάποιος της γνέφει
μοιάζει σε κάτι να πιστεύει
και τον ακολουθεί.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
στον κάτω κόσμο, με βελόνι
και πρώην εραστές.
Γυρίζει σαν την Περσεφόνη
κρατάει σκήπτρο και βελόνι
και ψάχνει αγοραστές.