Ik collecteer voor die mensen, juffrouw
Die dachten: "Ook ik ben verdoemd"
Hoewel aan hun leven niets fijns meer was
Toch werden ze fijnen genoemd
Ik vraag om steun voor een pater, mevrouw
Die het allemaal ook niet meer zag
Hij zei in het voorjaar zijn klooster vaarwel
Maar is nu nog niet aan de slag
Ik vraag om troost voor een bruidspaar, meneer
Want hij is katholiek en zij niet
En zoiets verknoeit de familieband
Omdat haar geloof dat gebiedt
Wie was de schuld, wie dacht het uit
Wie was er fout, zoek het maar uit
Ik vraag geen wrok - wat heb ik daaraan
Geef me maar troost - dan kan ik gaan
Ik collecteer voor een kindje, juffrouw
Dat bang werd gemaakt voor de hel
Het praat elke week met een dokter nou
Geduld maar, dan helpt dat wel
En ook voor dat soort predikanten, mevrouw
Dat ooit uit het ambt werd gezet
Omdat er weer meer op de lettertjes
Dan wel op de geest werd gelet
Ik vraag om troost voor een echtpaar, meneer
Het is het bekende verhaal
Geen kindertjes meer, dan niet lief doen in bed
De slachtoffers van het moraal
Wie was de schuld, wie dacht het uit
Wie was er fout, zoek het maar uit
Ik vraag geen wrok - enkel een traan
Geef me maar troost - dan kan ik gaan