Απόψε που τρέμουν τ’ αστέρια στο κύμα
απόψε θα κάνω εγώ ένα βήμα
λες και ήταν λάθος απαρνιόμουν κάθε πάθος
κι από μένα σ’ έδιωχνα μακριά.
Απόψε παράξενη η νύχτα, απόψε.
Μείνε με μαύρο ρούμι
το φιλί μου πίνε.
Μείνε κι όλους του φόβους
όπως στην άμμο σβήνε.
Να με κρατάς, να σε κρατώ
να μ’ αγαπάς, να σ’ αγαπώ.
Μείνε με μαύρο ρούμι
το φιλί μου πίνε.
Να με κρατάς να σε κρατώ
να μ’ αγαπάς, να σ’ αγαπώ.
Απόψε παράξενη η νύχτα, απόψε.
Απόψε που φέγγουν τα φώτα
θα ρίξω ασπίδα, οχυρό, πανοπλία.
Σβήνεις απ’ το χάρτη τόσες νύχτες
δίχως Μάρτη στη ψυχή μου
στη ψυχή μου φέρνεις άγιο φως.
Απόψε παράξενη η νύχτα, απόψε.
Μείνε με μαύρο ρούμι
το φιλί μου πίνε.
Μείνε κι όλους του φόβους
όπως στην άμμο σβήνε.
Να με κρατάς, να σε κρατώ
να μ’ αγαπάς, να σ’ αγαπώ.
Μείνε με μαύρο ρούμι
το φιλί μου πίνε.
Να με κρατάς να σε κρατώ
να μ’ αγαπάς, να σ’ αγαπώ.
Απόψε παράξενη η νύχτα, απόψε.