Verse 1
Ben Susarım haykırır yalnızlığımın sayhaları
Son sayfamı kapatıp kendimi öldü sayardım
Gülümün rayihasın aldın dikenlerini bıraktın
Aşk yaşamak maalesef zor bir sanattı
Bana sabıredemediklerimi asla sorma
Çünkü sabıredemediklerimle aram açık
Gözlerimi bulutların ağırlığına kapsayıp
Gözlerimi sağanak yağmurlarla yaşattım
İhtimallerim beni bir yere kadar götürür
bendeki çekilmez ben,beni başka bir yerlere sömürür
Sensizliğin ıssızlığında kayıp şehir gibiyim
Seni beklemek bana en büyük zulüm
özlem besledim özlediklerime gidemesemde
geçmişi iple çekmek istedik ucunu göremesekte
Hiç büyümek istemedik dertler bizi diledikçe
Şu an doluyum daha durgunum denizlerden
Nakarat
Beni Anlatır Sonbahar Yağmurlarına sorsan
Bir Kışım Ve Bir Gözyaşım Sadece Benle Kalan
Hüsranı Başa Sarar Akrep Ve Yelkovan
Bak Acılarım Keskin Bak Keskin Bıçaktan
Verse 2
Kavuşamadıklarımıza kavuşacağımızı sanıp avutan rakamlar
Papatya fallarınla kalplerini yatıştıranlar
Gönülsüz Uğurlanan o bahtiyarlar
Ak saçla yazılan yazılar kara yazıyla aklaşan saçlar
Mahsum inanışla istediğin meşkine dal
sonra cesaretini yitirdiğinde bakışın aşka kör
Adımlarınsa topal Kırılır o ahval
Zaman geçer ama geçmez asla aşk yaran
Soğuk iklimlerdeyim içim hayata kışımla küser
Yıllar Geçer Çok sular akar giden gelmez
Sonsuz zanedilen aşklar kısa mesafede biter
Neden kalpler böyle sahipsiz kalır
Ezelden biriktirdiğim yaşlar yanaklarımdan süzülecek
Aynı filmi çekiyoruz perde değişmeyecek
Bu ben eksilecek,Bir ömür doğsada yine eksilecek
Belki bir yaprak daha zorunlu kalıp dalını terkedecek