Όταν χαλά ο καιρός έξω και βρέχει
όνειρο βλέπω εμάς τους δύο,
μπαίνεις στο σπίτι, μάγια μου κάνεις
κι ούτε θυμάμαι το αντίο,
φτιάχνω τραπέζι γιορτινό,
βάζω τον δίσκο τον καλό,
κανείς δε θα `ρθει, ευτυχώς,
η νύχτα, εσύ κι εγώ.
Κι όμως εσύ είσ’ αλλού κι εγώ πια δε θα τρέξω,
μαζί δεν κάνουμε, το έχω μάθει απ’ έξω,
κρατάω τις καλές στιγμές και όταν χειμωνιάζει έξω,
είναι όπως παλιά.
Κι όταν η νύχτα είν’ έτοιμη να φύγει
κι εγώ στη γλύκα σου μεθάω,
μες στη νηφάλια, τούτη, την ώρα,
νιώθω πως πάντα σ’ αγαπάω,
γύρω μου όλα παίρνουνε φόρα
το φως σκεπάζει τα γιατί,
μου φτάνει που ήμασταν για ώρα
χίλιες φορές μαζί.
Κι όμως εσύ είσ’ αλλού κι εγώ πια δε θα τρέξω,
μαζί δεν κάνουμε, το έχω μάθει απ’ έξω,
κρατάω τις καλές στιγμές και όταν χειμωνιάζει έξω,
είναι όπως παλιά,
κρατάω τις καλές στιγμές και όταν χειμωνιάζει έξω,
είναι όπως παλιά.