Μέσ’ της νύχτας τα μισά
γρήγορα χτυπά η καρδιά
Μέσα στη βαθιά σιωπή
κάθε ανάσα μου κραυγή
Μέσ’ στης νύχτας το κενό
πέφτω ξαφνικά και 'γω
Το ρολόι που χτυπάει
όλο πιο μακριά με πάει
Κι ονειρεύομαι...
Πως έτσι ξαφνικά πετάω
πετάω πάνω από την πόλη,
πάνω απ’ τα λεωφορεία και τα τρένα
ψάχνοντας εσένα
Θα 'θελα να σου πω
συγγνώμη για τις νύχτες που σ’ έκανα να κλάψεις
Θα 'θελα να σου πω
συγγνώμη για όλα αυτά που ζήτησα να αλλάξεις
Θα 'θελα να σου πω
συγγνώμη για όλα αυτά που έκανες για μένα
Θα 'θελα να σου πω
συγγνώμη αλλά δεν ζω δεν ζω χωρίς εσένα
Μέσ’ την τρέλα του μυαλού
θα σε ψάχνω θα 'σε αλλού
Θα φωνάζω το όνομά σου
για να νιώθω πιο κοντά σου
Μέσ’ στης νύχτας τα μισά
με παράθυρα ανοιχτά
Σε βρεγμένο μαξιλάρι
θα 'ρθει ο ύπνος να με πάρει
Και σκέφτομαι...
Μακάρι αλήθεια να πετούσα
πάνω από την πόλη,
πάνω από τα δέντρα, πάνω απ’ τα λεωφορεία και τα τρένα
να 'βρισκα εσένα