Συνάντησα την άνοιξη
της είπα να προσέχει
τα στήθια της ορθάνοιχτα
τόσο πολύ μην έχει.
Να μην πηγαίνει ολόχαρη
χωρίς καθόλου σκέψη
γιατί σ’ αυτόν τον πόλεμο
φοβάμαι δε θ’ αντέξει.
Εμένα λέει άσε με
τον εαυτό σου κοίτα
εγώ το ξέρω από παλιά
ποια είμαι και που πάω.
Κι αν πληγωθώ δε χάνομαι
απ’ τις πληγές μου παίρνω
κουράγιο να σηκώνομαι
το φως μου να γεννάω.
Αγέρωχη και αβάσταχτη
ολόγυμνη αλήθεια
αφέθηκε στις θάλασσες
στα δάση στα ποτάμια.
Ξημέρωσε και σήμερα
έτσι όπως κάθε μέρα
μια συνουσία ανήμερη
χορεύει στον αέρα.
Εμένα λέει άσε με
το φως μου μόνο κοίτα
εγώ το είδα από παλιά
ποια είμαι και που πάω.
Κι αν πληγωθώ δε χάνομαι
απ’ τις πληγές μου παίρνω
κουράγιο να σηκώνομαι
το φως να τραγουδάω.