Η γειτονιά γυρνούσε εσένα να κοιτάξει
Και σ’ είχαμε κι η πρώτη, μη βρέξει και μη στάξει
Γι’ αυτό μπορεί να πήραν και τα μυαλά σου αέρα
Και τις παλιές παρέες τώρα τις κάνεις πέρα
Δηλαδή μας το παίζεις και ντίβα
Τα λαμέ τα φορέματα βάζεις
Ντεκολτέ και χρυσή αλυσίδα
Και στα στέκια τα πλούσια αράζεις
Δε δίνεις την καρδιά σου σε όποιον τη ζητάει
Και τα μεμπτά σου λόγια μαστίγιο που πονάει
Για εξηγήσου λίγο και κάνε μας τη χάρη
Αυτό το φέρσιμό σου κανένας δε γουστάρει