Ποιος πόνος πήρε τη χαρά,
ποιό χέρι, ποιο φεγγάρι
και κλαίει το παλληκάρι
βουβό, βουβό στην ερημιά.
Ανοίχτε, απόψε, ουρανοί,
στα δυο, σαν την καρδιά μου,
γιατί είν’ ο πόνος μου πικρός,
καημός η μοναξιά μου.
Ποια πίκρα ήρθε το πρωί
και μού 'βαψε τα χείλη,
τής θλίψης το μαντήλι
και κλαίω, και κλαίω στη ζωή.
Ανοίχτε, απόψε, ουρανοί,
στα δυο, σαν την καρδιά μου,
γιατί είν’ ο πόνος μου πικρός,
καημός η μοναξιά μου,
γιατί είν’ ο πόνος μου πικρός,
καημός η μοναξιά μου.