Людзi-ваўкi клiчуць любоў,
Чорныя зверы вып'юць кроў,
Хапаюць дзевак, душу рвуць,
Забiваюць ахвяру, агню прыдаюць.
Неўры вякамi, шануючы продкаў,
Насiлi дары творцам зямлi,
Клалi ахвяры багам вяшчуны,
Гарачыя целы на алтар агнявы.
Зараз чакае цябе чорны знiч --
Бог пахавальнага вялiкага вагню,
Ен жа суцеша твой жалосны клiч,
I возьме ў зорную глыбiню.
Цемра абдыме каханнем сваiм,
Смерць праглыне твой велiчны стан,
Мара ўп'ецца жаданнем начным,
I ў душу ўльецца змрочны туман.