Zeus Kabadayı - İsimsizler (ft. Sayedar & Data Demir) Lyrics

Verse 1: Zeus Kabadayı
Sustum önce durdum ve hayat yüzüme vurdu.
Bir anda karanlık gelip, benimle hüzün buldu.
'Sonunda buldum” dedin de n'oldu ve boğuldun?
Soğuk mu hava? Biraz da puslu, biraz huzurlu.
Çocukluğumu özledim ben, tozlu raflar içinde.
Bir oyuncak bir hayal, bir hayal varsa değer.
Sesin yoksa neden? Ninni söylemeden ayaktayım.
Uyumadım ve uykum yok! Neden? (Neden?)
Bir bilen birisi yoktu ve ben de çiğnedim çiçekleri,
Hepsi aynı, kokun duvarı sardı.
Sanki dünya dönüp bir an yüzüme baktı.
Bir dal sigara alıp, güneşe doğru yandım.
Sesleniyorum! Kimse yok, bir hayli zor.
Yürümek istesem de karanlıktı yol.
Dinleniyorum artık, rahat mısın evinde?
Unuttum yüzünü bugün, unuttum sesini de
Verse 2: Data Demir
Gökyüzünün mavisinde ben deniz siyah.
Uzaklaşmak istediğim tek dua'm rüya (uyu!)
İnsanoğlu yok olunca rüyandan uyan.
Amiyane tabirimle okyanusta yan.
Velhasıl kelam depresif bir hâl,
Ufuklarda görmediğim bilinmez mahâl.
Bi' nevi intihar, alçak irtifa.
Ruh halime karşı gelen nefs-i müdafam.

Eski zamanlar fazla uzakta,
İyiliğimi isteyenler hangi tarafta? Bilmiyorum!
İnan yaşam kadar zor bu yolum.
Yemin olsun namluları şakaklarıma zorluyorum.
Marifet mi? Değil! Eksenimde kontrol,
Parsellenen hastalıkta iç savaş bu doktor.
İlaçların etkisinde göz altlarım mor.
Pes etmiyorum lâkin direncimde kor.
Verse 3: Sayedar
Gökyüzünden düşen bir yıldız, sade katıksız.
Hayata karşı korkak ve tabi savunmasız.
Durmadık düşündük hep olduğumuz kadar varız.
Bu düzen böyle işler ancak bağırmadan susmayız.
Kaybedenler kazananlara öyle bir bakar ki, sorma.
Zamanla yorgun düşen ölümü bekler sonra.
Kalbe nefret zorla, ateş düştü korla.
Çünkü zor günümde yoksun artık iyi günümde olma.
Sanki parmaklıklar ardındayım geçmiyor günler,
Zamansa yarından çalarken artık seçmiyor dünden.
Burda sokaklarda kaybolanalar olmuyor gündem,
Tamam da virgül olan cümleler hep bekliyor ünlem!
Karardı sayfalar, kararlı bakışlar yararsız.
Parayla saadet beklemek kadar ayarsız.
Kime minnet ettin, ne buldun apansız?
Ve yalnız geçen dakkikalar ölmekten farksız.