Ό,τι είχα ήτανε δικό της,
ό,τι είχα ήτανε γι’ αυτή,
μα, το πείσμα κι ο εγωισμός της,
όλα τα γκρέμισαν σε μια στιγμή,
σε μια στιγμή.
Και νιώθω μέσα μου ατέλειωτο θυμό
μ’ αυτό τον ξέφρενο εγωισμό,
και νιώθω μέσα μου, να πνίγομαι, να λιώνω
για μιαν αγάπη, που μού δίνει
μόνο πόνο, μόνο πόνο.
Κάθε ώρα ήμουνα κοντά της,
δεν την πίκρανα ούτε μια φορά,
προδομένα είναι τα φιλιά της,
τώρα που κοιμάται σε ξένη αγκαλιά,
σε ξένη αγκαλιά.
Και νιώθω μέσα μου ατέλειωτο θυμό
μ’ αυτό τον ξέφρενο εγωισμό,
και νιώθω μέσα μου, να πνίγομαι, να λιώνω
για μιαν αγάπη, που μού δίνει
μόνο πόνο, μόνο πόνο.