Ένα τετράγωνο κουτί με σταματάει να σκεφτώ και όπως κοιτώ...
ένα φως με καθηλώνει να βρεθώ σε ένα κόσμο παραισθησιογόνο και τρελό...
Ζαλισμένος μαγεμένα το κοιτώ...Δεν είμαι εγώ, γιατί δεν είμαι εγώ;
Γιατί δε δείχνομαι και γω από αυτό αφού κοιτώ...
Ένα τετράγωνο σαν κι αυτό με κηνυγάει με παρασέρνει με πετάει
σ’ ένα ψέμα αληθινό σαν όνειρο που σε μεθάει, καθώς υπέροχα κοιτώ...
Πού είμαι εγώ; πού είμαι εγώ;
τ’ ακολουθώ και όπου με πάει, τ’ ακολουθώ
Θέλω και γω να αφεθώ,
θέλω και γω να με κοιτώ,
και όπου με πάει ποτέ δε θα σκεφτώ
και όπου με πάει...τ’ ακολουθώ...