Yılmaztürk Verse:
Git, karanlık yalnızlığımın elçisi
Yorgunluk gözlerime kurulmuş gecenin pençesi
Uykumu paramparça etse dahi nasıl bir mihrimahsın ki
düşüp kalkıp dua ederim güneş gelmesin
Tutulmuş ayaklar, yalanlar dayatma
Yüzün varken tevazu gösteremem hayata
Dönüp dolaştığım aynı nokta bugün yarın
hergün bulandığım yolun yani aşk daha da saçma
İçkiye bulandım, bugün canım sıkkın
Ayrı birine hislerini yok edemez hırsım
Gözlerini aradığım tüm şişelerin dibindeyim
Eskimeyen cümlelerim bırak bende kalsın
Beni ben eden her şeyimi çaldın git
Hayallerimi gözardı et yazdıklarım yansın
Aşk kafanı döndürür tüm yalanlar cilası
Kalbim yarım bıraktığın cinayetin komasında kaldı
Nakarat:
Bu aşk haram, için dışın yalan
Senin yaşattığın güzel şey yok hepsi zarar ziyan
Hayallerimi yok ettin lan, beceriyorsan utan
Hayata bu gün benim gözlerimden uyan
Tat bu gün benimle gelip şu kör sefilliği
Etrafta güzel olan ne varsa da görememekteyiz
Kahredecek bütün ahlarım ölmeden seni
Bu veda, bu yolun sonu, dinmeden deniz