Yılmaztürk:
İlk kez aşık olmak ömrümün felaketiydi
Bu uyku problemimi yaratıyor beraberinde
Şüpheye düşüyor insan kimi zaman cesaretinden
Mantıksız sayılmaz mı yalan için feda edilmem?
Varsa cesaretin kalbini feda et
Artık hiç biri yok, huzura veda et
Saçımı beyazlatıyo verdiğim metanet
Bu yazdığım satırlar ben gibi olana ithafen
Zamana bırakıyorsan yıpratıyor zaman
Ben en büyük kazıkları gördüm zihnimde zarar
En büyük darbem sevdiğim kadından geldi, babamdan
Dik durmak zorundaydım, çok şükür ki anam var
Şükür ki anam var, ben insanların yüzüne kandıkça çekti
Uzak tuttu yaramdan.
Zamanında sevmiştin sende öyle mi? Abartma!
Yıllardır geçmeyen ahlar var, neden böyle salakça?
Bu gece farklıyım biraz, solumda sızlanan
Sitem edip dururken çığlıklar süsleyen ihtiyar
Yorgun hissettiriyor, son sefer konuşurken sakladım
Gururum kırılmıştı, diyememiştim gitme kal!
Son kez oturduğumuz parkta, banka duyduğum vefadan
İbaretti bazen, minnettarım öyle ya,
Yar dediğin beklemez ve sormaz hissettiğini
Adına ihanet, hemen birini sevmek layık öyle ya!
Psikoterapi sonuç vermedi, ilaveten
Hala kabuslarımı dinç tutan mesafeler
Öfkeliyim durdurmuyor ilaçlarım,
Unutmadım hiç unutma, ölmeden bedel öderler faniler !
Haylaz:
Öldüm, dirildim ve çoktan ayağa kalktım
Elini çek yakamdan ölümü defalarca tattım
Ben aklımda kalanlarla devam ettim
Yıllar oldu yüzüne bakmaz oldum artık aşkın
Hiç olmamıştı zaten,
Aşka vedalarla geldiğim bu parkta tanışmıştık unuttun
Bugün bu duyduğun satırların tamamı nefretten ibaretken
Onu geçen o parkta başkasıyla gördüğümde vuruldum, pat!
Lanet olsun her yanımda izlerin var ellerimde sen kokan bi gül
Duam değil bu bedduamın en başındasın
Sevinme bence adına şarkılar çalarken,
Onlar aşka karşı kelimelerden oluşturduğum bir isyan
Bir haykırış misali, bitmeyen bi destan,
Film gibiydi sanki gördüğüm
Sonunda öldüğüm bir sahne gördüm
Ve gerçek oldu şimdi sanki yaşayan ölüyüm
Ölüme meydan okuyan adamı bir tek sen ellerinle gömdün
Umduğun kadar güzel bir hayatım yok üzgünüm
Bi boş odam var orada şarkılarımı söyler okurum
Unuturum zamanla seni de, sonra beni de birine okuturum
Gururum en zayıf taraftı kırdın attın
En güzel yerinde aşkın, alındı aklım
Bir yanım karanlık artık, diğer yanım yarım
Düştüğüm bu yerden bir gün kalkarım be sabır!
Sabretmek zor mu yoksa mecbur olduğum için mi?
Kaybetme korkusuyla yaşamak ölüme eş gibiydi
Bu korku başıma geldi defalarca tattım
Dedim ya ölümü gördüm ve alıştım artık
Azap HG:
Artık üzülmüyorum sensizliğe alıştım
Artık duymuyorum sessizliğe karıştım
Kaybettiğim gün seni, yeni bi benle tanıştım
Sonunda benim gibi bensizliğe alıştın
Çok belli, çok! yüzündeki aşktan!
Kuruyup solmuş artık gözündeki yaşlar!
Herşeyi denedik ama olmadı,
Ben de yaşamak istedim, yarınları sil baştan!
Bu müzik içine çekti beni, konserler, insanlar
Ölmemi hızlandıran ikramlar
Sahte dostluklar, yalan sevgiler
Kahpe suratlar, Azap'tan sevgiler!
Gözümü kapatıp açtım yıllar geçmiş
Hala aynı yerdeyim bak hala aynı sokakta
Hala aynı yerdeyim lan hala aynı batakta
Hala aynı yerdeyim lan hala aynı tarafta
Karanlığın gölgesinde 8 sene geçirdikten sonra
Farklı gelmiyor lan bugün güneşi gömmek!
Affına sığınmak yerine nefretinle ölmek
Tek isteğim, son bir kez yüzüne bakıp sövmek!
İnan umrumda değil artık gelecek
Yazdığım parçalar mezarı kazdığıma değecek
Benden geriye kalan hatıralar unutma
Seni senden bile daha fazla sevecek