bu şehri seyrederim
en yüksek ağacın tepesinden
koşuşturan insanları
birbirinin ardı sıra
geçer gider kahkahalar
hüzün kaplar dört yanını
akar gider alın teri
yüzündeki çizgilerden
belkide daha başka bir tende
derin sessizce yaşanır hayat
gün gelir devran döner
yalnızlık örer ağlarını
ağlarım
ağlatır
bu şehrin geceleri
dilimdeki heceleri
yüreğime kazınmış
yüzündeki çizgileri
gölgeler bile sıkılmış
gün geçmez aylar geçmez
sen onu terketsen de
bu şehir seni terketmez
belkide daha başka bir tende
derin sessizce yaşanır hayat
gün gelir devran döner
yalnızlık örer ağlarını
ağlarım
ağlatır