Ήταν Σαββατόβραδο πο’ λαχε να την ιδώ
ήταν Σαββατόβραδο που την πρωτοείδα.
Έφερνε κρύο νερό και της γύρεψα να πιω
Λυγερή Θρακιώτισσα, με `κανες κι αρρώστησα,
με `κανες κι αρρώστησα, λυγερή Θρακιώτισσα.
Τέτοια νιάτα κι ομορφιά δεν τα είδα πουθενά,
τέτοια νιάτα κι ομορφιά δε είδα αλλού, της είπα.
'Κείνη δε μου μίλησε, ντράπηκε, κοκκίνησε.
Λυγερή Θρακιώτισσα, με'κανες κι αρρώστησα,
με'κανες κι αρρώστησα, λυγερή Θρακιώτισσα
Τα `χει όλα ταιριαστά, χείλια κερασένια,
μαύρα μάτια σαν ελιά και ολόξανθα μαλλιά
Λυγερή Θρακιώτισσα, με'κανες κι αρρώστησα,
με'κανες κι αρρώστησα, λυγερή Θρακιώτισσα