Σύντα να δώ κλαιν τα ματάκια μου
(ή ν’ αμάν πανώρια μου),
σύντα να δω να δώσει χαραυγή
πανώρια ξακουσμένα σύντα,
σύντα να ξημερώσει
Φέγγουν της Πόλης τα τζαμιά, της Πόλης τ’ αργαστήρια
Φέγγει κι η Αγια Σοφιά, το μέγα μοναστήρι
Με τα ψηλά καμπαναριά και τις χρυσές καντήλες
Να δώσει και μια χαραυγή να δώσει και μια μέρα
Κι μέσα στην Αγια Σουφιά να πα’ να προυσκυνήσου