Βγαίνω αργά, ξεφυλλίζω τις ώρες
Κρύβομαι εκεί στου ποτέ μου τις χώρες
Σε στέκια φτηνά, σε γωνιές που δε φταίνε
Που όλο θέλουν να πουν, μα ποτέ τους δε λένε
Κι όλο κάτι περισσεύει πίσω από το μπαρ
Η χορεύτρια τρεκλίζει κι έρχεται κοντά
Τη φωτιά σου και μη ντρέπεσαι να πεις ξανά
Εγώ είμαι ο καθρέφτης κι είσαι ο Πήτερ Παν
Βγαίνω αργά, ξεφυλλίζω τις ώρες
Κρύβομαι εκεί στου ποτέ σου τις χώρες
Γέρνω, πιάνομαι, αλλάζω σκαμπό
Η νύχτα αερόπλοιο κι εγώ στο φτερό
Τρομάζω, αγριεύομαι όταν βγαίνω στο φως
Την πρόστυχη, που σέρνεται γυμνή προτιμώ
Βγαίνω αργά, ξεφυλλίζω τις ώρες
Κρύβομαι εκεί στου ποτέ μου τις χώρες
Βγαίνω αργά, συλλαβίζω τα θα μου
Και ούτε ένα γειά, ούτε καν στη σκιά μου
Χάσιμο αργό, φάτσες παραδομένες
Μες στο αλκοόλ, στον καπνό τους πνιγμένες
Κι όλο κάτι με τραβάει πίσω από το μπαρ
Η φιγούρα της αράχνη, γυάλινη σκιά
Έλα κάτσε εδώ στο πλάι να στο πω ξανά
Εγώ είμαι η νεράιδα κι είσαι ο Πήτερ Παν
Με τα μάτια κλειστά, ανιχνεύω αργά
Το γυμνό της κορμί, τη σπασμένη φωνή
Με τα μάτια κλειστά, φυλακίζω ξανά