Στο μικρό δωμάτιο του μικρού μου κόσμου
στη σιωπή του τέλους μας, στην καινούρια αρχή
στο χαρτί που έγραψα "σ’ αγαπούσα φως μου"
και μετά το άναψα σαν φωτιά μικρή
Το χαρτί καιγότανε και μαζί τα χρόνια
και τη στάχτη φύσηξα, μα εσύ παντού
στη ψυχή, στο σώμα μου, στου σκακιού τα πιόνια
σαν τη ματ την κίνηση του παλιού καιρού
Στο μικρό δωμάτιο του δικού μου κόσμου
σαν καπνό σ’ ανάσαινα του παλιού καιρού
στη σιωπή ψιθύριζα "μια αγάπη δώσ’ μου"
και στο βάθος σ’ έβρισκα του θολού μυαλού
Μες στο χέρι έσφιγγα το μικρό σου πιόνι
στη φωτιά το πέταξα, μα εσύ παντού
και το νιώθω μέσα μου, το κορμί πληγώνει
εκείνη η ματ η κίνηση του στερνού φιλιού