Όνειρα κάνω για σένα και πάλι αγάπη μου
και το μυαλό μου έχει μείνει στο χθες κολλημένο.
Ο έρωτας σπίθα φουντώνει γεννιέται απ’ τη στάχτη μου
το ξέρω δε θα `ρθεις μα εγώ να φανείς περιμένω.
Επιμένω να λέω ζωή τις στιγμές που πεθαίνω
επιμένω να λέω ζωή τις στιγμές που αγαπώ,
σ’ ό,τι ζήσαμε εμείς δεν μπορώ, δεν μπορώ να σωπαίνω
επιμένω να λέω ζωή τις στιγμές που αγαπώ,
επιμένω...
Όνειρα κάνω για σένα και πάλι αγάπη μου
ατέλειωτους κύκλους σε δρόμους που μ’ έχουν πληγώσει.
Κοιτώ στον καθρέφτη και βλέπω ρυτίδες τα λάθη μου
εκτός από σένα κανείς δεν μπορεί να με νιώσει.