Από μια νύχτα δραπετεύω σ’ άλλη νύχτα
κι όλο στην ίδια φυλακή γυρνώ Μανόλη
πνίξε τα λόγια τα βουβά μου λένε πνίχτα
με μοναξιά τη μοναξιά μετράμε όλοι
Καρδιά μου πέτρωσες σ’ αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
Ανυπεράσπιστος βουλιάζω στα σκοτάδια
τα όνειρά μου νυχτοπούλια στο Πατέ
άδεια οθόνη η ζωή μου πάντα άδεια
σαν μια ταινία που δεν άρχισε ποτέ
Καρδιά μου πέτρωσες σ’ αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
Στημένα fix carre φαντάζουν όλα
κι οι χώροι ανανήψεως γίναν έρημα γιαπιά
πώς να μιλήσουν τα τραγούδια μου Νικόλα
για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια
Καρδιά μου πέτρωσες σ’ αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία