Με βαρύ το κεφάλι μεθυσμένη καρδιά
τριγυρίζω και πάλι σε μια άδεια βραδιά.
Και ρωτάω εμένα που πηγαίνω μαζί σου
είμαι κάτι για σένα ή μια κόπια δική σου.
Και τι ζόρι τραβάω
μια ζωή ανηφόρα
να μιλάω μαζί σου
όπως τούτη την ώρα.
Με καπνούς στο κεφάλι
και σβησμένο το φως
να ανοίγει και πάλι
ένας λογαριασμός.
Με βαρύ το κεφάλι με ποτό δυνατό
αγχωμένος και πάλι σε κανάλι κλειστό.
Ότι εγώ αγαπάω θέλει εκείνο να φεύγει
και τι ζόρι τραβάω ό,τι πρέπει θα μένει.
Και τι ζόρι τραβάω
μια ζωή ανηφόρα
να μιλάω μαζί σου
όπως τούτη την ώρα.
Με καπνούς στο κεφάλι
και σβησμένο το φως
να ανοίγει και πάλι
ένας λογαριασμός.