Με βρήκε
το φως του πρωινού ήλιου με βρήκε
μονάχο μου να σκέφτομαι εσένα
με πήρε
η σκέψη σου μακριά πάλι με πηρε
και με ταξίδεψε κοντά σε σένα
κοντά σε σένα
Δε θέλω τίποτα ν’ αλλάξει
δεν αντέχω
κλείνω τα μάτια και νομίζω πως σε έχω
και στο κρεβάτι τ’ άρωμά σου
έχει μείνει μόνο εδώ
μα σ’ αγαπώ
πώς να στο πω;
Δε θέλω τίποτα ν’ αλλάξει
δεν αντέχω
κλείνω τα μάτια και νομίζω πως σε έχω
και στο κρεβάτι τ’ άρωμά σου
έχει μείνει μόνο εδώ
μα σ’ αγαπώ
πώς να στο πω;
πώς να στο πω;
Ο χρόνος
σταμάτησε και φίλος μου ο πόνος
μου κάνει συντροφιά νύχτα και μέρα
μακριά σου
οι ώρες μοιάζουν χρόνια μακριά σου
δε θέλω πια να ζήσω ούτε μέρα
ούτε μια μέρα
Δε θέλω τίποτα ν’ αλλάξει
δεν αντέχω
κλείνω τα μάτια και νομίζω πως σε έχω
και στο κρεβάτι τ’ άρωμά σου
έχει μείνει μόνο εδώ
μα σ’ αγαπώ
πώς να στο πω;
Δε θέλω τίποτα ν’ αλλάξει
δεν αντέχω
κλείνω τα μάτια και νομίζω πως σε έχω
και στο κρεβάτι τ’ άρωμά σου
έχει μείνει μόνο εδώ
μα σ’ αγαπώ
πώς να στο πω;
πώς να στο πω;