Ποιος άραγε δεν βάδισε, στου έρωτα τα πάθη
και τα βαριά του βήματα, πόσα δεν κάναν λάθη;
Κοντά στα ξημερώματα, σε μπαρ και σε ξενύχτια
σε μιάς τυχαίας γνωριμιάς, να μπλέκεται τα δίχτυα.
Στο πέλαγος των ηδονών, να αναζητάει πατρίδα
και σε σεντόνια άγνωστα, ν΄ανοίγει την παρτίδα;
Στο πάθος των κυμάτων της, να λέει μια ιστορία
που στην καρδιά του χάραξε, γυναίκας προδοσία!
Ποιος άραγε δεν λάθεψε, στο πέλαγος μ΄εξάντα
που σε λιμάνια με καημούς, τον οδηγούσαν πάντα;
Και σε όσα αμαρτήματα, βάφτισε το κορμί του
σε μια παράνομη αγκαλιά, να δίνει την πνοή του.
Στο πέλαγος των ηδονών, να αναζητάει πατρίδα
και σε σεντόνια άγνωστα, ν΄ανοίγει την παρτίδα;
Στο πάθος των κυμάτων της, να λέει μια ιστορία
που στην καρδιά του χάραξε, γυναίκας προδοσία!
Στο πέλαγος των ηδονών, να αναζητάει πατρίδα
και σε σεντόνια άγνωστα, ν΄ανοίγει την παρτίδα;
Κι αν τάχα το καράβι σου, δεν ταξιδεύει πρίμα
κι απελπισμένος ναυαγός, γατζώνεσαι στο κύμα.