Ακόμα λίγο φως και θα `σαι ξένη,
ακόμα ένα τσιγάρο και πεθαίνει
η αγάπη που γεννήθηκε στη ζάλη,
η αγάπη που δεν είχε λογική,
μα, λογικά μας λέει πως δεν πρέπει πάλι
δεν πρέπει να βρεθούμε εγώ κι εσύ.
Κάτι τέτοιες ιστορίες που κρατάνε μια βραδιά,
σαν θαμπές φωτογραφίες μένουν στην καρδιά,
κάτι τέτοιες ιστορίες που κρατάνε ως το πρωί,
άλλους κάνουν να λυπούνται κι άλλους, να θυμούνται μια ζωή.
Ακόμα λίγο φως και ξημερώνει,
ακόμα ένα τσιγάρο και τελειώνει
η νύχτα που θα μείνει μυστικό μας,
η νύχτα που μας έκανε θεούς,
αυτή η νύχτα που μας πήγε και τους δυο μας
ζαλισμένους, σε παρθένους ουρανούς.
Κάτι τέτοιες ιστορίες που κρατάνε μια βραδιά,
σαν θαμπές φωτογραφίες μένουν στην καρδιά,
κάτι τέτοιες ιστορίες που κρατάνε ως το πρωί,
άλλους κάνουν να λυπούνται κι άλλους, να θυμούνται μια ζωή,
κάτι τέτοιες ιστορίες που κρατάνε ως το πρωί,
άλλους κάνουν να λυπούνται κι άλλους, να θυμούνται μια ζωή.