Περνούν οι ώρες και ξανάρχεται η νύχτα
μέσα στις σκέψεις εγώ θα βυθιστώ
πάλι θα γράφει το μολύβι μου με πίκρα
όσα δεν τόλμησα ποτέ μου να σου πω
Κι είχα τόσα πολλά πίστεψέ με να σου πω
κι είχα τόσα πολλά που ποτέ σου δε θα μάθεις
κι είχα τόσα πολλά μα κουράγιο που να βρω
να σου πω σ’ αγαπώ και να με καταλάβεις
Άρχισε έξω η βροχή να σιγοπέφτει
και το παράπονο στα μάτια μου έχει μπει
σβήνω το φως κι αφήνω κάτω το μολύβι
δεν αντιγράφονται οι εικόνες στο χαρτί
Κι είχα τόσα πολλά πίστεψέ με να σου πω
κι είχα τόσα πολλά που ποτέ σου δε θα μάθεις
κι είχα τόσα πολλά μα κουράγιο που να βρω
να σου πω σ’ αγαπώ και να με καταλάβεις