Κοντά σου απολαμβάνω τη σιωπή
που παύει να ’ναι σκόρπια και δειλή,
και φέρνει ανατριχίλα στην καρδιά μου
ο τρόπος που προφέρεις τ’ όνομά μου.
Κοντά σου παίρνει νόημα η ζωή
και το ’ξερα καλά απ’ την αρχή.
Κοντά σου τα παράπονα ξεχνάω
κι ολόκληρο τον κόσμο αγαπάω.
Όταν είμαστε μαζί,
πίνω τ’ άγιο σου φιλί
κι ένας έρωτας αθόρυβα γεννιέται.
Όταν είμαστε μαζί,
ξαναγίνομαι παιδί
που για ώρες στο παιχνίδι του ξεχνιέται.
Κοντά σου ο χρόνος χάνεται νωρίς,
και κάθε που προσμένω να φανείς
τα χέρια μου ιδρώνει η αγωνία
λες κι είμαι ξαφνικά στην εφηβεία.
Κοντά σου ο κόσμος γίνεται καπνός,
μονάχα εμείς οι δυο και ο Θεός.
Απόλυτη γαλήνη ανασαίνω
και ώρες να σ’ ακούω δε χορταίνω.
Όταν είμαστε μαζί,
πίνω τ’ άγιο σου φιλί
κι ένας έρωτας αθόρυβα γεννιέται.
Όταν είμαστε μαζί,
ξαναγίνομαι παιδί
που για ώρες στο παιχνίδι του ξεχνιέται.