Παίζει το έργο και το κοπάδι
το ξαναβλεπεί και το ζει απ’ την αρχή
Πάντα το τέλος είναι σκοτάδι
η καθαρή συνείδηση ανταμοιβή
Μα για όσα βλέπω βρήκα ψεγάδι
θέλω να ξέρω ποιος γράφει τους υποτίτλους
κι έγινε ο δρόμος ένα ρημάδι
γι'αυτό ακόμα η ιστορία κάνει κύκλους
Θα ξυπνήσω κι ουρλιάζοντας θα βγω στη βροχή
βλέπω το έργο ξανά αλλά κολλάω στην αρχή,
κάνει η εποχή παντιέρα τα λόγια των σοφών
μα ούτε με το τσιγκέλι δε τρυπάνε τα αυτιά των κωφών.
Μέρα με τη μέρα βδομάδα τη βδομάδα
έπαιζα για το σύνολο μ’ απόψε μ’ αρρώστησε η ομάδα,
στους δυο ο ένας θέλει το κεφάλι του πρώτου
κι οι εννιά στους δέκα χάνονται στο άκουσμα του κρότου.
Οι σκουριασμένοι κρίκοι τρώνε τ’ ατόφιο ατσάλι
και δυστυχώς το ψάρι δε βρωμάει μονάχα στο κεφάλι,
Τα σάπια οστά τελεύουν τον ιστό
και μου σκαρώνουν αφορμές να τους γαμήσω το Χριστό.
Πέτρα στο χέρι και στη φάτσα κουκούλα
ντανιασμένη πάντα μέσα η ντροπή στη σακούλα
για της σιωπής το πάντρεμα με την απραξία
για τα σκαρτεμένα μου νιάτα στη δουλική εργασία,
Δε ψάχνω μεσσία, αρχηγό κι οδηγητή
αλλά ουσία στα λόγια του συνομιλητή,
Θα κλείσω μάτια κι αυτιά
να περιμένω την αυγή
και δε θα πάω για θυσία στη σφαγή.
Παίζει το έργο και το κοπάδι
το ξαναβλεπεί και το ζει απ’ την αρχή
Πάντα το τέλος είναι σκοτάδι
η καθαρή συνείδηση ανταμοιβή
Μα για όσα βλέπω βρήκα ψεγάδι
θέλω να ξέρω ποιος γράφει τους υποτίτλους
κι έγινε ο δρόμος ένα ρημάδι
γι'αυτό ακόμα η ιστορία κάνει κύκλους
Κι αφού την άνοιξη ένας κούκος μοναχά δεν φέρνει
γύρνα την πλάτη και εσύ στη ντροπή που σε σέρνει,
μη χαλαλίζεσαι από εδώ κι από `κει
και πάρ’ το απόφαση και τράβα πάλι πίσω στην αρχή.
Τότε που όλα ήταν ξεκάθαρα, απλά και αγνά
και άκουγες τι σου έλεγε μοναχά η καρδιά
χωρίς γραμμές, κόμματα, ομάδες και σημαίες,
χωρίς προπαγάνδες να σου αλλάζουν τις ιδέες,
χωρίς να θέλεις να πας με τους πολλούς,
χωρίς βοσκούς και κοπάδια να σπρώχνονται στους γκρεμούς.
Δεν τα χρειάζεσαι όλα αυτά άκουσε λίγο κι εμάς,
στάσου απλά στα πόδια σου,κοίτα εκεί που θες να πας,
μοναξιώτης είσαι απ’ τη φύση σου
με το καιρό απλά στο πήραν κι σου ορίζουν τη ζήση σου,
Η ψυχή σου κολεγιά θέλουν μαζί τους να κάνει
και να ξεχάσεις πως στους τρεις οι δυο πάντα είναι ρουφιάνοι.
Αλλά ως εδώ, φτάνουν πια οι μασκαράδες
πρέπει να κάνουν στην άκρη όσοι το παίζουν τσιφλικάδες
να καταλάβουν ότι ο κόσμος ξύπνησε
και απ’ την αρχή το έργο πάλι ξεκίνησε.
Παίζει το έργο και το κοπάδι
το ξαναβλεπεί και το ζει απ’ την αρχή
Πάντα το τέλος είναι σκοτάδι
η καθαρή συνείδηση ανταμοιβή
Μα για όσα βλέπω βρήκα ψεγάδι
θέλω να ξέρω ποιος γράφει τους υποτίτλους
κι έγινε ο δρόμος ένα ρημάδι
γι'αυτό ακόμα η ιστορία κάνει κύκλους