Las tebras me arrodearon
Unha vez múis
Sentindo o abafo que o odio
Golpeuba contra a miña caluga
Na soedade da indiferencia infinita
Que a inxustiza dos mediocres alenta
Sentín o formiguear nas miñas entrañas
La neboada luz da ialba
Me abatia sen entender nada
Nada que me consume
Nada que me da a vida