Στο Λας Βέγκας μια φορά,
πνιγμένος στα καζίνα,
έχασα τα λεφτά μου,
την χρυσή την κασετίνα,
μου πήρανε τα σώβρακα,
και έμεινα νηστικός.
Τα αντρικά τα αξεσουάρ μου,
μου τα `βγάλαν στο σφυρί,
μου `ρθε εξώδικο στο σπίτι,
και με `κλείσαν φυλακή,
τα `βαλα με δολοφόνους,
να την βγάλω καθαρή.
Στο κελί μου τώρα μόνος,
αριθμός 18,
το `χα δει σε μια ταινία,
και μου σκάει μια φλασιά,
πήρα φτυάρι με μανία,
και έσκαψα μια σήραγγα.
Η απόδραση των 11,
έγινε στις 8,
καθώς έτρεχα ανέμελα,
άκουσα συναγερμό,
σφυρίχτρες να ουρλιάζουνε,
τρελό κυνηγητό.
Τώρα τρεχάτε ποδαράκια μου,
να γίνετε πολλά,
μας κυνηγούν κοπρόσκυλα,
και περιπολικά,
τουφέκια,
οπλοσυστήματα σκληροπυρηνικά.
Ένας πύραυλος ανάμεσα από τα πόδια μου περνά,
χιλιάδες σφαίρες, βλήματα έρχονται από το πουθενά,
και σκοντάφτω ο μαλάκας στην καρέκλα του John Cash.
Τον αρχίζω μπινελίκια,
από πίσω τα καθίκια,
έχασα τα μυαλά μου,
και τα πόδια `γίναν χίλια,
έγινα αεροπλάνο,
και πριν καν το καταλάβω,
είχα φτάσει στην Λαμία για χοτ ντογκ.