Είναι μέρες που 'χω τόσα να σου πω
μα εσύ χαμπάρι δεν παίρνεις
και μ' αφοσίωση μέσα στα μάτια όταν με κοιτάς
στοίχημα βάζω δεν με καταλαβαίνεις.
Είναι νύχτες που μονάχος περπατώ
κι ας είμαστε είκοσι παρέα
και μεθυσμένος πάλι σπίτι μου γυρνώ
μα κάτι μου λέει πως πέρασα ωραία.
Με τον καιρό έμαθα πλέον να μη ρωτάω
τι και πως το γιατί
και στα κομμάτια μου όταν αρχίσω να παραπατάω
τις απαντήσεις μου βρίσκω στο φαρμάκι μες στο γυαλί.
Είναι μέρες που με τις ώρες με μιλάς
για πράγματα δίχως σημασία
βαριεστημένα κάνω πως παρακολουθώ
πετώντας που και που καμιά μαλακία.
Είναι νύχτες που δεν θέλω να σε δω
μα είσαι συνέχεια μπροστά μου
εξαφανίζεσαι από τα μάτια μου σιγά σιγά
όπως στο μπαρ τελειώνουν τα λεφτά μου.
Με τον καιρό έμαθα πλέον να μη ρωτάω
τι και πως το γιατί
και στα κομμάτια μου όταν αρχίσω να παραπατάω
τις απαντήσεις μου βρίσκω στο φαρμάκι μες στο γυαλί.