Νομίζεις, θα κρατηθώ φυλακισμένος, θα κρεμαστώ απ’ τη σκιά σου
να ζητιανεύω για ζωή
Νομίζεις, θα σου χαρίσω όσα έχω, μονάχα για να τα πουλήσεις
με τη δικιά σου λογική
Απόψε θα με κοιτάξεις, μες τα μάτια, και θα μου πεις αν η αλήθεια
φαντάζει υπερβολική
Κι αν μέσα στα πιο τρελά τα όνειρά σου βλέπεις τα χρώματα της νύχτας
σε μια μιζέρια φωτεινή
Μόνο σε κοίταξα κι απόψε, κι αναρωτιόμουν όλη τη νύχτα
Αν είχα δίκιο για όσα είπα, κι αν έχεις θάρρος για την αλήθεια
Μέσα στην άδεια τη ματιά σου, έψαξα χρόνια με φαντασία
Μόνο σε κοίταξα κι απόψε, κι είδα μιζέρια, υποκρισία
Κρατιέμαι από την άδεια την ψυχή σου, και θα σου δείξω πως υπάρχω
για μια φορά μοναδική
Θα υπάρχω μονάχα μέσα στο μυαλό σου, κάθε φορά που ξαναρχίζεις
με μια καλύτερη αρχή
Κοιτάζεις χωρίς να νιώθεις την αλήθεια, και μες το βράδυ του Σαββάτου
δε θα ξανάρθει η στιγμή
Να ουρλιάζεις όταν με δεις να τραγουδάω, και να νομίζεις πως μετράω
για τη δικιά σου τη ζωή